Mér hefur alltaf fundist þessi setning vera klisjukend og leiðinleg. Fyrir okkur sem hafa komist fullkomnlega af í gegnum lífið án þess að horfa á svo mikið sem einn fótbolltaleik, er þessi fullyrðing ekkert nema alhæfing sprottin upp af þrönsýni og fordómum fyrir fólki sem hefur annað og skárra við tímann sinn að gera heldur en að horfa á fótbolta.
Þetta var allavegana mín skoðun þar til fyrir stuttu síðan. Í aðdraganda heimsmeistarakeppninar ákvað ég að láta af mínum fordómum og kíkja á nokkra leiki. Ég get ekki sagt að ég hafi séð eftir þessari ákvörðun, þvert á móti. Að horfa á einn leik eða svo í imbakassanum umvafinn góðum vinum og með einn kaldann í hendinni er bara nokkuð fínt, eginlega bara allveg frábært. Það er eflaust til margt skárra sem hægt er að gera við tímann sinn en þetta er góð og gild leið til að gera sér dagamun í þessum kalda dimma heimi.
Í ljósi þessara nýju uppgötvana opnuðust nýjar merkingar við þessa alhæfingu; "lífið er fótbolti" Ef að lífið er fótbolti. Hvernig fótbolti er þá lífið mitt? Hvernig fótbolta er ég að spila í mínu lífi? Er ég að spila brasilískan sambabolta? Eða kanski ítalskan varnarbolta? Stundvísan og skipulagðan þýskan fótbollta? Eða sæki ég upp kantana eins og Hollendingarnir? Er ég góður í fótbollta á annað borð?
Þessar vangavelltur bjóða upp á algerlega nýjar víddir í okkar sjáfsmiðuðu naflaskoðunum og eitt stikki heimsmeistarakeppni getur reynst gott verkfæri til að staðsetja okkur í þessari furðulegu tilveru.
Ég get ekki endað þessa innsetningu án þess að gera grein fyrir þeim fótbolta sem Leifið telur sig vera að spila í þessu lífi. Hann er ekki að finna í þessari heimsmeistarakeppni sem nú er háð í Þýskalandi og er líklega ekki að finna í neinni deild sem hann veit um. Fótboltinn kallast "manga bolti" og má ekki rugla honum saman við fótbolltan sem Japanir spila. Fótboltinn sem gott manga lið spilar er ekki líklegt til fleyta því í stóru keppninar. Ástæðan fyrir því er að gott manga lið tapar flestum sínum leikjum og hæfileikar leikmannana er ekki upp á marga fiska. Á meðan hitt liðið er að eltast við boltann og að setja upp færi er manga liðið hlaupandi um í því sem að virðist vera allger rökleysa. Þegar betur er að gáð kemur í ljós að manga liðið er að reyna að skora mörk þrátt fyrir allt saman. En mark er ekki mark nema að það sé FÁRÁNLEGA flott. Hjólhestaspyrnur frá miðjunni, skæri fyrir utan markteiginn og skallar eftir hundrað metra langar sendingar. Svona mörk eru augljóslega ekki mjög algeng en þegar þau eiga sér stað, þá skiftir 5-1 tap engu máli. Leikir vinnast og tapast en FÁRÁNLEGA flott mark er tímalaust.
Kanski er þetta óskhyggja hjá mér og langt frá því að endurspegla raunveruleikann en í mínum huga er góður manga bollti eitthvað til að stefna að.
Stóra spurningin er hins vegar. Hvernig fótbolta ert þú að spila?
4 ummæli:
Rúllandi fín skrif hjá þér Leifur. Varðandi boltasamlíkingar, þá er ég að spila háloftabolta í sumar. Hann minnir helst á leik Costa Rica, ég skora nokkur mörk (gisting á lúxus hóteli í USA) en fæ þeim mun fleiri á mig (Evrópuflug fram og tilbaka), en umfram allt þá hef ég gaman af því sem ég er að gera. Í vetur er stefnt að því að spila agaðan bolta sem fer fram á eldra hugvit og jafnvel með smá hönnunar ívafi líkt. Þar sem að vörnin og miðjan er þétt og vel skipulögð, sóknartengiliðir eru skapandi og framherjar skeinuhættir. Með þessari uppskrift verður Frakkland heimsmeistari og ég mun rúlla skólanum upp eftir þessari leið.
Ég (mitt lið) er einum færri þessa stundina og er að tefja tímann upp við hornfánann. Ég er ótrúlega þunnur.
Hljómar eins og góður bolti
Í vafi, líkt. Sem finnst í öðrum hnöttum. Sbr. Sérðu mann ? Nei, ég sé hann ekki. Hafinn er hafurblár og hefur hafið sopið. Sbr. Það er ekki gott að vera einum færri.
Skrifa ummæli