Ég hef soldið verið að pæla í fátækt og almennum blankheitum síðustu eina og hálfa viku. Ástæðan fyrir því er sú að ég hef verið algerlega með öllu blankur á þessum tíma. Nú eru liðnir 11 dagar síðan ég lét renna kortinu mínu í gegnum posa og ég er viss um að það sé persónulegt met hjá mér síðan ég byrjaði að nota depedkort. Ég hef komist að því, að blankheit eru ekkert ósvipuð krabbameini. Það er að segja að óttinn við peningaleysið er mun verri heldur en peningaleysið sjálft. Það er ótrúlegt hvað maður getur fundið sér til dundurs og bömmast á mörgum þegar maður er blankur. Maður þakkar gvuði fyrir þurra daga, þar sem maður getur gleymt hungrinu í sígarettur og skindibitamat á hjólabrettinu. Ég var einmitt að gera það síðastliðin föstudag, var að renna mér niður brekku á leiðinni til Friðgeirs, Þegar ég svína á þennan bíl sem að flautaði á mig. Ég sneri mér við og gaf honum puttan, bara til þess að fatta að gaurinn sem var á svörtum BMW var að gefa mér puttann til baka. Mér var hugsað til þess, hvort þessi gaur fengi meira að ríða út á þennan 8 milljón króna BMW heldur en ég á 20 Þúsund króna hjólabrettinu mínu.... Eftir stuttan umhugsunartíma varð mér það ljóst að auðvitað fengi hann meira að ríða út á þennan 8 milljón króna BMW en þrátt fyrir það þakkaði ég gvuði fyrir að vera ekki fáviti á 8 milljón króna BMW.